ԸԲ Մասին

Հայաստանում շատ է արժևորվում հարգանքը մեծերի նկատմամբ, հարսներից ակնկալվում է հնազանդ լինել սկեսրոջը, ով ենթադրաբար ավելի գիտակ է ու կրում է հարսին կրթելու ու տնտեսվարություն սովորեցնելու պարտականույթունը։ Սակայն մեր փորձը ցույց է տալիս, որ նման դրվածքը սկեսուրները երբեմն չարաշահում են ու դառնում իրենց հարսների համար էմոցիոնալ, տնտեսական ու ֆիզիկական բռնության նոր աղբյուր։

Խորհրդային տարիներին աշխատում էր ամուսնական զույգից յուրաքանչյուրը, մանկական խնամքն ամբողջությամբ անվճար էր, ի տարբերություն մեր օրերի, երբ տիրում է գործազրկության բարձր մակարդակ։ Կանանցից ակնկալվում է մնալ տանն ու խնամել երեխաներին, իսկ տղամարդկանցից՝ դրամ վաստակել։ Արդյունքում՝ ստեղծվում է իրավիճակ, երբ կանայք սկսում են իրենց ամուսիններից ֆինանսական կախվածության մեջ գտնվել։ Այն իրավիճակներում, երբ առկա է բռնություն, կնոջ համար զուտ տեխնիկապես անհնար կարող է լինել հեռանալ բռնարարից։

Ամուսնալուծությունը կամ ընտանիքը թողնելն ամոթ է համարվում, նույնիսկ ընտանեկան անձնական խնդիրներն ընտանիքից դուրս քննարկելն է ամոթ համարվում, որի պատճառով բռնության ենթարկված անձինք վարանում են օգնություն փնտրել նույնիսկ ամենալուրջ իրավիճակներում։

Ծառայություններն ընտանեկան բռնությունից տուժածների համար նոր գաղափար են, իսկ կառավարության և ոստիկանության կողմից այդ ծառայություններին որևէ օժանդակություն չի տրվում։ Սա է պատճառը, որ տուժածները սովորաբար չեն էլ իմանում, որ գոյություն ունի օգնության հնարավորություն, կան թեժ գծեր, որոնցով կարելի է զանգահարել ու օգնություն ակնկալել։

Ընտանեկան բռնությունը (ԸԲ), թերեւս, այսօր Հայաստանի առջեւ ծառացած առաջնահերթ լուծում պահանջող սոցիալական խնդիրներից է: 2011 թ. ԵԱՀԿ-ի (Եվրոպայում անվտանգության եւ համագործակցության կազմակերպություն) հետազոտության համաձայն, հարցվողների 60% -ը իրենց կյանքի ընթացքում ենթարկվել է ԸԲ-ի, իսկ շուրջ 40%-ի դեպքում ընտանեկան բռնության դեպք է գրանցվել վերջին երկու տարվա ընթացքում՝ հետազոտության շրջանում: 2010-2018 թվականների ընթացքում հաղորդվել է ԸԲ սպանության 50 դեպք, եւ առնվազն 58 երեխա է զրկվել մորից: (Այս թվերը, չեն արտացոլում իրական պատկերը, քանի որ հաշվի չի առնվում հավելյալ, չհայտարարված/չգրանցված դեպքերը). Մոտավորապես 3 միլիոն բնակչություն ունեցող երկրի համար այս ցուցանիշը խիստ բարձր է: